հակադրել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հա•կադ•րել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. մի բանի հակառակ՝ընդդեմ ուղղել՝ դնել՝ առաջ քաշել ◆ Դասակարգը հակադրել է հնին, իր Լենինին։ Եղիշե Չարենց ◆ Աբովյանը վերցրել է մի բարբառ և առանց այլևայլության գրել է այս բարբառով և հակադրել է այդ բարբառը գրաբարին։ Վրթանես Փափազյան
  2. հակասություն ստեղծել՝ առաջացնել ◆ Նա շատ է ձգտում մեզ իրար հակադրել:
  3. համեմատելով՝ հակադրելով տարբերությունը բացահայտել՝ երևան հանել

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. հանդիպադրել, բևեռացնել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]