հաղորդասիրություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑʁɔɾdɑsiɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հաղորդասիրութիւն
վանկեր՝ հա•ղոր•դա•սի•րութ•յուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- հաղորդասեր լինելը, հաղորդասերի հատկությունը, բնավորության գիծ, որն ունեցող մարդը հակված է լինել հասարակության մեջ, նրա տարբեր խմբերում, հաղորդակցվել այլ մարդկանց հետ, կարծիքներ փոխանակել և այլն
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- տե՛ս զրուցասիրություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։