համալրում

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հա•մա•լ(ը)•րում 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (ռազմ․) զորք, որ ուղարկվում է զորամասի կազմը լրացնելու՝ ամբողջացնելու
  2. եղածին՝ ունեցածին ավելացվողը, լրացում
  3. համալրողը, համալրելը, համալրվելը

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. լրացում
  2. կոմպլեկտավորում

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. երթային համալրում
  2. համալրման անձնակազմ
  3. համալրում արտատարածքային սկզբունքով - անձնակազմով զորքի (ուժերի) համալրում ի հաշիվ այն զորակոչային թվակազմի, որը բնակվում է զորամասերի ու զորամիավորումների տեղաբաշխման (կազմավորման) վայրերի մոտակայքում
  4. համալրում տարածքային սկզբունքով - անձնակազմով զորքի (ուժերի) համալրում ի հաշիվ այն զորակոչային թվակազմի, որը բնակվում է զորամասերի ու զորամիավորումների տեղաբաշխման (կազմավորման) շրջաններից դուրս

Աղբյուրներ[խմբագրել]