համախմբում

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɑmɑχmˈbum]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հա•մա•խ(ը)մ•բում 

Գոյական

1. համախմբելը, համախմբվելը
2. (մռկ․) աշխատանքային թիմի ձևավորում՝ հիմնված նույնական արժեքների, նպատակների ու դրանց իրագործման վրա
3. (տնտգ․) որևէ բանի համախմբում, ամրապնդում. օրինակ, առանձին անձանց, խմբերի, կազմակերպությունների միավորում կամ ընկերությունների միաձուլում ընդհանուր նպատակների իրականացման համար

Հոմանիշներ

1. միախմբում
2. միավորում, կենտրոնացում

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, ՄՌ կառավարման բացատրական բառարան (Կասկադ Քնսալթընս), Երևան, 2012 — 68 էջ։
• Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։