համաճարակաբանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑmɑt͡ʃɑɾɑkɑbɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ համաճարակաբանութիւն
վանկեր՝ հա•մա•ճա•րա•կա•բա•նու•թյուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- բժշկության մի ճյուղը, որ ուսումնասիրում է համաճարակների առաջացման պատճառներն ու նրանց տարածման օրինաչափությունները և մշակում նրանց դեմ պայքարելու միջոցները (էպիդեմիոլոգիա)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- (բժշկ․) համաճարակագիտություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Հենրիկ Բադեյան, Կենդանիների վարակիչ հիվանդություններին վերաբերող տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, 2003 — 218 էջ։