Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ յանձնարարութիւն

վանկեր՝ հանձ•նա•րար•ութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

հանձնարարելը, հանձնարարվելը
հանձնարարված գործ
տե՛ս հանձնարարագիր
(իրավ․) քաղաքացիական իրավունքում՝ պայմանագիր, ըստ որի պայմանագրով մեկ կողմը (փոխանորդը) պարտավորվում է որոշակի իրավաբանական գործողություններ կատարող մյուս կողմի (փոխանորդյալի) անունից և նրա հաշվին
(տնտգ․) պայմանագիր, որով մի կողմը (հավատարմատարը) պարտավորվում է մյուս կողմի (լիազորողի) անունից և նրա հաշվին կատարել որոշակի իրավաբանական գործողություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ task, instruction, commissioning գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ поручение (ru) ‎(poručenije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։
Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։