Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հաւատարմագրում

վանկեր՝ հա•վա•տար•մա•գ(ը)•րում

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

հավատարմագրելը, հավատարմագրվելը
(սոցաշխ․) որոշակի կանոններով անցկացվող ընթացակարգ, որի նպատակն է սահմանել ու հաստատել, թե որքանով է տվյալ կազմակերպության կամ անձի գործունեությունը համապատասխանում սահմանված չափորոշիչներին
(դիվ․) դիվանագիտական ներկայացուցչի պարտականություններին անցնելը հյուրընկալ երկրում։ Ըստ տվյալ երկրում ընդունված կարգի, դիվանագիտական ներկայացուցիչը համարվում է իր պարտականությունների կատարմանն անցած կամ հավատարմագրի հանձնման պահից, կամ երկիր ժամանելու պահից
(տնտգ․) փող ստանալու կամ առևտրական գործառություններ կատարելու համար որևէ մեկին պաշտոնական լիազորություններ տալը

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ trust, accreditation գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ аккредитование (ru) ‎(akkreditovanije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Աշոտ Եսայան, Սոցիալական ոլորտի բառարան («Հույսի կամուրջ» ՀԿ), Երևան, 2005 — 344 էջ։
Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։