Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հատոյթ

վանկեր՝ հա•տույթ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

(մաթ.) մակերես կամ հարթություն, որի վրա որևէ բան հատվում՝ կտրվում է, կտրվածք, տրամատ
(լեզվբ․) վերլուծության ենթարկվող լեզվական միավորի յուրաքանչյուր հատվածը՝ մասը՝ անդամը, որը ստորին մակարդակի առանձին վող

(ոճբ․) բառերի վերջին հնչյունների կամ վանկերի հեռացման միջոցով նոր բառերի կազմում, բառերի վերջատում, գործածությունը խոսքի մեջ վերջատված ձևով

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ сечение (ru) ‎(sečenije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։