հարսանքավոր

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɑɾsɑŋkʰɑˈvɔɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հարսանքաւոր

վանկեր՝ հար•սան•քա•վոր 

Ածական

1. հարսանիքի մասնակից ◆ Հարսանքավորի միջին երեք հոգի մենակ ուրախ են։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Հարսանքավորները ծալապատիկ շարվել էին խրճիթի պատերի տակ։ Խաչիկ Դաշտենց

Հոմանիշներ

1. հարսնևոր, հարսանևոր, հարսանքահյուր, հարսանիքավոր, առագաստական (հնց․), հարսնավոր (գվռ․)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։