հարևան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑɾɛˈvɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ հա•րե•վան
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն իրանական աղբյուրից, բայց բուն աղբյուրը հավաստված չէ. հմմտ. միջին պարսկերեն haδ-, ավեստերեն haδa- «միասին» և հայերեն (< իրանական) -ևան (իջևան, օթևան), պարսկերեն avan «ավան»։
Գոյական
- դրացի, տան կողքին ապրող ◆ Հանդից տուն դարձան դրկից, հարևան: (Ավետիք Իսահակյան)
Ածական
- մոտը՝ կողքին գտնվող, կից ◆ Վիզը ետ թեքելուն պես հարևան դիրքից որոտաց որսկան Օսեփի հրացանը։ Հովհաննես Թումանյան
- մոտիկ՝ մոտակա
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- մոտիկ, մոտակա, դրացի, դրկից, երդակից, պատկից, բնակակից, բնակարանակից, (հնց․) դրակից, շրջաբնակ, շրջաբնակիչ
- տե՛ս կից
- տե՛ս մոտիկ, մոտակա
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | հարևան(ը) | հարևաններ(ը) |
| Սեռ. | հարևանի | հարևանների |
| Տր. | հարևանին | հարևաններին |
| Հայց. | հարևանի(ն) | հարևանների(ն) |
| Բաց. | հարևանից | հարևաններից |
| Գործ. | հարևանով | հարևաններով |
| Ներգ. | (հարևանում) | (հարևաններում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։