հենակետ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɛnɑˈkɛt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ յենակէտ

վանկեր՝ հե•նա•կետ 

Գոյական

1. առարկա կամ առարկայի որևք կետը, որի վրա հենվում է լծակը
2. (ճրտրպ․)՝ շինության այն մասը, որ իր վրա կրում է մյուս մասերի ծանրությունը և ծառայում է որպես հիմք
3. (ռազմ․)՝ ռազմական գործողությունների ծավալման համար նպաստավոր տեղ՝ դիրք՝ ամրություն
4. (փխբ․)՝ հաստատուն փաստ՝ հիմունք, որի վրա կարելի է հենվել մի բան ապացուցելու համար, կռվան
5. (գիտ․)՝ որևէ գիտահետազոտական հիմնարկի ուսումնասիրությունների հիմնական աղբյուրը հանդիսացող կայան՝ կետ
6. (տպգր․)՝ էջկապի ժամանակ կամ մակետներում արվող կետային (նաև գծային) արևելիչներ՝ կլիշեները տեղադրելու համար
7. (փխբ․)՝ հենարան, իբրև ապավեն ծառայող միջոց, նեցուկ
8. երկրի մակերևույթի նախապես ընտրված կետ, որն օգտագործվում է որպես հենանիշ՝ հաշվարկների սկզբնակետ
9. պաշտպանության մեջ. տեղանքի հատված՝ պաշտպանական՝ դիրքերի (պաշտպանության շրջանի) հանգուցային կետը, որը ռազմաճարտարագիտական առումով լավ սարքավորված է, առավել մեծ չափով լավ սարքավորված է, առավել մեծ չափով հագեցված է կրակային միջոցներով ու հարմարեցված շրջանային պաշտպանության համար համար, և որի շուրջ խմբավորվում են մյուս դիրքերը
10. տեղանքի տեղագրական գծահանմամբ տեղորոշված կետ (հայտնի կորդինատներով), որի հետ լուսանկարի վրա համընկնում է որպես ստուգողական կետ վերցված համապատասխան կետը
11. (պաշտանվ․) երկրի մակերևույթի նախապես ընտրված կետ, որն օգտագործվում է որպես հենանիշ՝ հաշվարկումների սկզբնակետ
12. (նորբ․) հիմնակետ, բազիս, պատվանդան

Հոմանիշներ

1. հենակայան
2. (ռազմ․)՝ խարիխ
3. տե՛ս կռվան
4. տե՛ս հենարան, նեցուկ

Արտահայտություններ

1. երկրաբաշխական ցանցի հենակետ
2. հենակետերի ցանց - քարտեզագրության, հատակագծերի կազմման և լուսանկարաչափության մեջ՝ հավաքական տերմին, որն օգտագործվում է երկրագնդի, քարտեզի կամ լուսանկարի վրա եղած այն նշանների կամ օբյեկտների համակարգի համար, որոնց դիրքերը կամ բարձրությունները, կամ այդ երկուսը միասին որոշված են կամ պետք է որոշվեն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ точка опоры (ru) ‎(točka opory) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
• Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։
• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։