հետաքննություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hɛtɑkʰnːutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հետաքննութիւն

վանկեր՝ հե•տա•ք(ը)ն•նութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (իրավ․) քրեական գործի քննություն պաշտոնական անձի (քննիչի) կողմից՝ հանցագործության հանգամանքներն ու հանցավորներին որոշելու և գործը դատարան և այլն հանձնվելու համար
  2. հետաքննելը, հետաքննվելը
  3. (պաշտանվ․) հանցագործության քննում, որը կատարվում է զորամասի հրամանատարի (հետաքննչական մարմնի) որոշմամբ՝ հետաքննիչ սպայի կողմից քրեակատարողական օրենսգրքի պահանջների պահպանմամբ
  4. (իրավգ․) նախնական քննության սկզբնական փուլ, որը հանցագործությունների նախնական քննության իրականացումն է քրեական դատավարության օրենսգրքով դրա համար հատուկ լիազորված պետական այն մարմինների կողմից, որոնք իրենց գործունեության առանձնահատկությունների ուժով կոչված են ապահովելու իրավակարգի պահպանությունն ու պայքար իրականացնել հանցավորության դեմ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. հարցաքննություն, քննություն
  2. տե՛ս հետազոտություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
  • Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։