հինգ

Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [hiŋɡ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հինգ

վանկեր՝ հինգ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *penk^we- «հինգ» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն pánça, ավեստերեն panča, հունարեն πέντε, լատիներեն quinque, գոթերեն fimf, լիտվերեն penke:

Թվական

1. թիվ չորսից հետո և վեցից առաջ։

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Հինգ: