Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հնչեղութիւն

վանկեր՝ հ(ը)ն•չե•ղու•թյուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

հնչականություն, հնչալիություն, հնչունություն, հնչողականություն, հնչյունեղություն
ձայնեղություն
(լեզվբ․) հնչյունների այն որակը, որ բնորոշվում է նրանց ուժգնության աստիճանով

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ sonority գերմաներեն՝ Schallfulle, Schallstärke դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ звучность (ru) ‎(zvučnostʹ), звонкость (ru) ‎(zvonkostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ sonorité

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։