Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հնչոյթաբանութիւն

վանկեր՝ հ(ը)ն•չույ•թա•բա•նու•թյուն

Ստուգաբանություն

լեզվաբանության մի բաժինը, որ զբաղվում է լեզվի հնչույթային համակարգի ուսումնասիրությամբ
(լեզվբ․) հնչյուբանության այն բաժինը որն ուսումնասիրում է հնչույթները նրանց դեպի՝ լեզվական միավորների տարբերակման տեսակետից

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ phonetics գերմաներեն՝ phonologie, lautkunde kautforschung դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ фонология (ru) ‎(fonologija), функциональная фонетика (ru) ‎(funkcionalʹnaja fonetika) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ phonologie

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։