հռչակ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hrt͡ʃʰɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հռչակ

վանկեր՝ հ(ը)ռ•չակ 

Ստուգաբանություն

Բնաձայնական կազմություն՝ -ակ ածանցով։

Գոյական

1. բարի անուն, համբավ, փառք
2. (հնց․) լուր, տեղեկություն

Հոմանիշներ

1. տե՛ս հռչակվել

Արտահայտություններ

1. հռչակ ստանալ - հռչակվել
2. հռչակի արժանանալ՝ հասնել - մեծ անուն հանել, փառքի արժանանալ

Բաղադրյալ բառեր
բարեհռչակություն չարահռչակ բազմահռչակ տխրահռչակ

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։