ձայնակարգություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [d͡zɑjnɑkɑɾɡutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ձայնակարգութիւն
վանկեր՝ ձայ•նա•կար•գութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- (երժշտ․) ուսմունք մեկ ներդաշնակ ամբողջություն կազմող մի քանի ինքնուրույն ձայների կամ մեղեդիների միաժամանակյա և միմյանց հետ համաձայնեցված շարժման մասին (կոնտրապունկտ)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- (երժշտ․) կոնտրապունկտ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։