ձույլ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [d͡zujl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ձոյլ

վանկեր՝ ձույլ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *g՛heu-lo-՝ *g՛heu- «լցնել, թափել» արմատից. հմմտ. հայերեն ձև, հունարեն χέω` «լցնել, թափել», հին շվեդերեն giuta «ձուլակաղապար»։

Ածական

1. ձուլածո, ձուլածված,
2. զուտ, անխառն, մաքուր (փխբ․)
3. միասնական, սերտորեն համախմբված (փխբ․)
4. ձուլածո կտոր (մետաղի)
5. տե՛ս ձուլաձող
6. տե՛ս ձուլուկ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ձույլակտոր ոսկեձույլ բոլորաձույլ միաձույլ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ литой (ru) ‎(litoj), слатиковий (ru) ‎(slatikovij), слиток (ru) ‎(slitok) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։