ճանապարհվել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑnɑpɑɾhˈvɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ճանապարհուել

վանկեր՝ ճա•նա•պարհ•վել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. ուղևորին՝ որևէ տեղ գնացողին հրաժեշտի համար ուղեկցել մինչև ուղևորվելելու կետը՝ սահմանը՝ կայանը և այլն, ճանապարհ գցել
  2. ողևորել, ուղարկել, ճանապարհ դնել ◆ Տղային բանակ ճանապարհեց:
  3. առաքել (խսկց․)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. ուղևորվել, մեկնել, ճամփա բռնել, ճամփա ընկնել, ճամփա ելնել, ճամփա գնալ, ճանապարհ գնալ, ճանապարհ ելնել, ճանապարհ ընկնել, ճանապարհ անցնել, ուղի ելնել, ուղի ընկնել, ուղի դուս գալ, ոտք վերցնել (գվռ․)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]