Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ճաշակ

վանկեր՝ ճա•շակ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. հայերեն (< իրանական) ճաշ։

զանզան նյութերից լեզվի լորձաթաղանթի գրգռումով առաջացող զգացողությունը և դրա ունակությունը՝ որպես հինգ արտաքին զգացողություններից մեկը
ուտելիքի կամ խմելիքի համի տպավորությունը, համ
գեղցիկի զգացումը, գեղարվեստական գնահատման, արժեքավորման ունակությունը ◆ Գրականությունը… կզարգացնի նրա ճաշակը: (Վահան Տերյան)
բնական հակում և ըմռնում որևէ բանի ◆ Մանկությունից նրա մեջ արտահայտվեց երաժշտական ճաշակը:
գեղեցկության, վայելչության, ներդաշնակության նուրբ զգացողություն ◆ Ամեն ինչում զգացվում է քաղքացի կնոջ ճաշակը: (Ա. Սեկոյան)
տե՛ս ճաշակելիք
հաղորդություն (կրոն․)
տե՛ս համտես

Բաղադրյալ բառեր
ճաշակազուրկ ճաշակալի ճաշակալից ճաշակակից ճաշակավոր ճաշակել ճաշակելի ճաշակից ճաշակվել ճաշակով ճաշակրպակ ճաշակում ճաշակումբ ճաշակազուրկ ճաշակավոր անճաշակ դառնաճաշակ գեղեցկաճաշակ նորաճաշակ դժվարաճաշակ դյուրաճաշակ հնաճաշակ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ taste, participle գերմաներեն՝ mittelwort դանիերեն՝ թուրքերեն՝ ortaç իսպաներեն՝ participio իտալերեն՝ participio հոլանդերեն՝ deelwoord հունարեն՝ μετοχή շվեդերեն՝ particip պորտուգալերեն՝ particípio ռուսերեն՝ вкус (ru) ‎(vkus), причастие (ru) ‎(pričastije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ participe

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։