մայրապետ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [mɑjɾɑˈpɛt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ մայ•րա•պետ 

Գոյական

1. կրտսեր բժշկական անձնակազմին պատկանող կին կամ աղջիկ, որ խնամում է ծանր հիվանդներին
2. որբանոցներում երեխաներին խնամող դաստիարակչուհի
3. կուսանոցի գլխավորը, մայր

Հոմանիշներ

1. մայր, վանամայր, մայրպես, աբբայուհի, մեծավորուհի,
2. դաստիարակչուհի,
3. հիվանդախնամ, սանիտար

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։