մասնագետ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [mɑsnɑˈɡɛt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ մասնագէտ

վանկեր՝ մաս•նա•գետ 

Գոյական

1. գիտության կամ տեխնիկայի որևէ բնագավառի գիտելիքներին ու հմտության տիրապետող մարդ
2. որեէ բանի վարպետ
3. (խսկց․) որևէ բանի մեջ հմուտ՝ վարժ մարդ
4. (իրավգ․) քրեական գործի վարույթով չշահագրգռված այն անձը, որին վարույթն իրականացնող մարմինը նշանակում է իր նախաձեռնությամբ կամ կողմի միջնորդությամբ՝ նպատակ ունենալով գիտության, տեխնիկայի, արվեստի, արհեստի բնագավառներում նրա ունեցած մասնագիտական հմտություններն ու գիտելիքներն օգտագործելու միջոցով օգնել քննչական կամ այլ դատավարական գործողություններ կատարող անձին

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։