մասնատում

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ մաս•նա•տում 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. մասնատելը, մասնատրվելը
  2. (մրմն․) շարասյունը բաժանվում է երկու, երեկ և ավելի շարասյուների, այսինքն՝ մեկ միասյունից դառնում է երկու միասյուն և այլն
  3. (մսնգ․) մանրաթելավոր հումքի նախնական մշակման ժամանակ տեղի ունեցող գործընթաց
  4. (կենսք․) տե՛ս դեզագրեգացիա
  5. որևէ կառուցվածքի և նրան հաջորդող երկու կամ ավելի կարճ կառուցվածքների (որոնք գումարումով հաճախ հավասար են այդ կառուցվածքին) հաջորդականությունը
  6. (գրկն․) խոսքի մեղեդայնության ֆիգուր, հնարք, որի ընթացքում ամբողջական նախադասության մասերը հնչերանգորեն անջատվում են որպես ինքնուրույն նախադասություն (գրավոր խոսքում՝ տրոհության նշաններով), պերցելացիա

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՝ս մանրատում
  2. բաժանում

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Կ․ Կ․ Բաբայան, Մարմնամարզական տերմինների տեղեկատու բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1985 — 184 էջ։
  • Լ․ Մուղնեցյան, Մասնագիտական տերմինների բացատրական բառարան, Գյումրի, «Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարանի տպագրություն», 2007 — 268 էջ։
  • Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
  • Մելս Սանթոյան, Արեն Սանթոյան, Գրականագիտական բառարան, Երևան, «Վան արյան», 2006 — 209 էջ։
  • Ա․Ա․ Սիմոնյան, Ա․Ա․ Գալոյան, Ռուսերեն-հայերեն կենսաքիմիական բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատարակչություն», 1997 — 428 էջ։