Դասական ուղղագրութեամբ՝ մենախօս
վանկեր ՝ մե•նա•խոս
մենակ` ինքն իրեն` իր հետ խոսող ինքնախոս, առանձնախոս
Ի արտաքին հոլովում
Եզակի թիվ
Հոգնակի թիվ
Ուղղ.
մենախոս(ը)
մենախոսներ(ը)
Սեռ.
մենախոսի
մենախոսների
Տր.
մենախոսին
մենախոսներին
Հայց.
մենախոսի(ն)
մենախոսների(ն)
Բաց.
մենախոսից
մենախոսներից
Գործ.
մենախոսով
մենախոսներով
Ներգ.
(մենախոսում)
(մենախոսներում)
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։ 
