Jump to content

մենակ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ մե•նակ 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Ածական

Մակբայ

  1. միայնակ, առանց ընկերի, առանձին ◆ Մենակ մարդ։
  2. միայնակ մնացած, մենավոր, կղզիացած ◆ Նրա ափին կանաչում Է մենակ շիրիմն իգիթի։ Հովհաննես Թումանյան
  3. առանց ուրիշի օգնության, ինքը միայնակ ◆ Ո՜վ Է նա, որ մենակ կանգնի բռնակալության բոլոր բանակներին դեմ-դիմաց։ (Ավետիք Իսահակյան)
  4. միայն, իբրև բացառություն ◆ Մենակ Դավիթը, ինչ արին-չարին, մոտ չեկավ դուշման Մելիքի թրին։ Հովհաննես Թումանյան
  5. միայն թե, պայմանով որ ◆ Մեռեք՝ մենակ դավաճան ետ չգաք։ Դերենիկ Դեմիրճյան

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. միայնակ, առանձին, անընկեր, մենավոր, մեն (հնց․), (ժղ․) մենմենակ, միսմենակ, մինակ, մենուկ, մենավորիկ, միակի, միակին, կենտակ, (գվռ․) չոր գլուխ, գլուխը տեղի տակ,
  2. մեկուսի, առանձին
  3. միայն, լոկ, սոսկ
  4. միայն թե

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]