մենակ
Արտաքին տեսք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mɛˈnɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ մե•նակ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Ածական
Մակբայ
- միայնակ, առանց ընկերի, առանձին ◆ Մենակ մարդ։
- միայնակ մնացած, մենավոր, կղզիացած ◆ Նրա ափին կանաչում Է մենակ շիրիմն իգիթի։ Հովհաննես Թումանյան
- առանց ուրիշի օգնության, ինքը միայնակ ◆ Ո՜վ Է նա, որ մենակ կանգնի բռնակալության բոլոր բանակներին դեմ-դիմաց։ (Ավետիք Իսահակյան)
- միայն, իբրև բացառություն ◆ Մենակ Դավիթը, ինչ արին-չարին, մոտ չեկավ դուշման Մելիքի թրին։ Հովհաննես Թումանյան
- միայն թե, պայմանով որ ◆ Մեռեք՝ մենակ դավաճան ետ չգաք։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- միայնակ, առանձին, անընկեր, մենավոր, մեն (հնց․), (ժղ․) մենմենակ, միսմենակ, մինակ, մենուկ, մենավորիկ, միակի, միակին, կենտակ, (գվռ․) չոր գլուխ, գլուխը տեղի տակ,
- մեկուսի, առանձին
- միայն, լոկ, սոսկ
- միայն թե
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։