մինոր

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [miˈnɔɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ մի•նոր 

Ստուգաբանություն

< минор < իտլ․ minore < լատ․ minor ավելի քիչ՝ փոքր՝ նվազ

Գոյական

1. եվրոպական երաժշտության մեջ՝ այն գամման, որի մեջ՝ բարձրանալիս երկրորդից երրորդ և հինգերորդից վեցերորդ աստիճանները կիսաձայն են, իսկ յոթերորդից ութերորդ աստիճանը՝ մեկուկես ձայն
2. թախծալի մեղմ տոն
3. այսպես են կոչվում այն լադերն ու տոնայնությունները, որոնց 1-ին և 3-րդ աստիճանները կազմում են փոքր տերցիա և այն եռահնչյունը, որի կայուն ձայները կազմում են մինոր եռահնչյուն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ իտ.minore` 3wq8 գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ минор (ru) ‎(minor), минорный (ru) ‎(minornyj), меланхолический (ru) ‎(melanxoličeskij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։