ներածություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [nɛɾɑt͡sutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ներածութիւն

վանկեր՝ նե•րա•ծու•թյուն 

Գոյական

1. որևէ գիտության՝ ուսմունքի և այլնի նախնական-ընդհանուր գիտելիքների ամբողջությունը ◆ Լեզվաբանության ներածություն
2. ներածական մաս՝ հատված, նախաբան
3. նույնն է՝ ներածական (3, 4)
4. (հնց․) ներմուծում
5. (փխբ․) որևէ բանի սկիզբը՝ նախնական փուլը հանդիսացող երևույթ (դեպք, իրադարձություն, խոսք և այլն)
6. (հրտ․) գրքի առաջին մասը, որի մեջ հեղինակը տալիս է ընդհանուր պատկերացում աշխատության առարկայի մասին կամ նախնական տեղեկություններ, որոնք անհրաժեշտ են, որպեսզի ընթերցողն ավելի լավ կողմնորոշվի հետագա շարադրանքի մեջ

Հոմանիշներ

1. ներածաբան, նախաբան, առաջաբան
2. տե՛ս ներմուծություն
3. տե՛ս նախագիտելիք

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ введение (ru) ‎(vvedenije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։