ներմարմնավորում
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nɛɾmɑɾmnɑvɔˈɾum]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ներ•մար•մ(ը)•նա•վո•րում
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- (լեզվբ․) քերականական հարաբերությունների արտահայտման եղանակ, որի ժամանակ մեկ բառի մեջ միավորվում են բազմաթիվ արմատներ ու նրանց քերականական հարաբերություններն արտահայտող միավորները և կազմում նախադասության անդամների որևէ խումբը կամ ամբողջ նախադասոլթունը
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։