նշանախոսություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nʃɑnɑχɔsutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ նշանախօսութիւն
վանկեր՝ ն(ը)•շա•նա•խո•սութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- նշաններով խոսելը, նշանացի խոսակցություն
- մեկի աղջկան նշանելու նախնական խոսակցություն՝ համաձայնություն ստանալու համար, խնամախոսություն
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- հարսնախոսություն, խնամախոսություն, նշանախոս, հարսնախոս
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- նշանախոսություն գնալ - իբրև հարսնացու ընտրված աղջկա ծնողների (կամ խնամակալների) տունը գնալ՝ նշանադրելու համաձայնություն ստանալու
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։