Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շարադասութիւն

վանկեր՝ շա•րա•դա•սութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

նախադասության մեջ տվյալ լեզվին հատուկ՝ նախադասության անդամների դասավորության կարգը, նախադասության անդամների տվյալ լեզվին հատուկ հաջորդականության կարգը
քերականության մի բաժինը, որ զբաղվում է նախադասության անդամների հաջորդականության տվյալ լեզվում գոյություն ունեցող կանոնների ուսումնասիրությամբ

(քրկն․) բառադասություն, համաձայնություն, (հնց․) հարմարագրություն, հարմարադրություն, շարահարություն
տե՛ս շարակարգություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ расстановка (ru) ‎(rasstanovka), расположение (ru) ‎(raspoloženije), синтаксис (ru) ‎(sintaksis) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։