շարահյուսություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʃɑɾɑhjusutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ շարահիւսութիւն
վանկեր՝ շա•րա•հյու•սութ•յուն
Գոյական
- նախադասություն ու խոսքի կառուցման և նախադասության բառերի կապակցության կանոնների ամբողջությունը, համակարգը
- քերականության (ավելի ճիշտ՝ քերականագիտության) այն բաժինը, որ զբաղվում է նախադասությունների մեջ բառերի կապակցություների կանոնների ուսումնասիրությամբ
- ստեղծագործություն ◆ Մեկ էլ տեսար՝ սկսեց իր անգիր շարահյուսությունները։ Գուրգեն Մահարի (հզվդ․)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։