շարիյաթ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɑɾiˈjɑtʰ]
վանկեր՝ շա•րի•յաթ
- իսլամական սրբազան օրենք ◆ - Մոլեն ռազի է խմի, սարխոշցի յընկեր է ցած, մեռեր է, օր հմալ է՝ տեղն է, շարիաթ պղծոտի պատիժն աստվածն աստվածին է տվի։ Հժհք ◆ Շարիաթ լե հմալ կըսե՝ ոն ձեն չը խանե՝ էնի խաբուլ է։ Հժհք
- դատաստան
- կտակ
- տե՛ս շիրաթ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։