շեղբ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʃɛʁb]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ շեղբ
վանկեր՝ շեղբ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *skhel-՝ *(s)kel-p- «կտրել» արմատից. հմմտ. լատիներեն scalpe «կտրիչ, հատիչ»։ Հրաչյա Աճառյանը բխեցնում է ասորերեն skelpa «դանակ» բառից։
Գոյական
- դանակի՝ դաշույնի և այլնի կտրող մասը
- բանջար քաղելու լայնաբերան դանակ, բանջարքաղի
- (փխբ․) շեղբաձև բան ◆ Ամպերն այստեղ կայծակ շեղբով համբերությունն են փորձում լեռների։ Վահագն Դավթյան
- (փխբ․) ծակոց, շեղբի պատճառած ցավի նման սուր ցավ ◆ Արամյանն ասես ֆիզիկապես զգաց սիրտը կիսող շեղբը: (Ժիրայր Ավետիսյան)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- սայր, բերան, ծայր
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | շեղբ(ը) | շեղբեր(ը) |
| Սեռ. | շեղբի | շեղբերի |
| Տր. | շեղբի(ն) | շեղբերի(ն) |
| Հայց. | շեղբ(ը) | շեղբեր(ը) |
| Բաց. | շեղբից | շեղբերից |
| Գործ. | շեղբով | շեղբերով |
| Ներգ. | շեղբում | շեղբերում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։