շերտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ʃɛɾt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շերտ

վանկեր՝ շերտ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *skhed-ri-՝ *(s)k(h)ed- «ճեղքել, ցրել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն skhadatē «ճեղքել», հունարեն σκεδάννυμι «ցրել, կոտորել», լիտվերեն škedēns «կտոր, տաշեղ»։

Գոյական

1. որևէ բանի երկար ու բարակ կտոր՝ մաս ◆ Կտորի շերտ:
2. որևէ տարածության մեջ երկայնակի ձգվող միապաղաղ՝ միատեսակ գոտի ◆ Փողոցների կանաչապատ շերտ: ◆ Պարտեզի ծաղկաբույսերի շերտ:
3. որևէ բանից կտրված բարակ կտոր՝ պատառ ◆ Հացի շերտ, մսի շերտ:
4. որևէ բանի զանգված, որ պատում է մի բանի մակերևույթը, որևէ նյութի զանգվածային խավ ◆ Ձյունի շերտ, սառույցի շերտ:
5. նյութի՝ մարմնի ևն մաս, որ գտնվում է նրա մյուս մասերի միջև ◆ Մարմնի ճարպային շերտեր:
6. (փխբ․) հասարակական՝ կուլտուրական՝ կրոնական՝ քաղաքական ևն հատկանիշի ընդհանրությամբ բնորոշվող մարդկանց խումբ, հասարակական խավ ◆ Աղանդավորների մեջ էլ անբարոյական շերտեր են եղել։ (Ե. Տեր-Մինասյան)
7. (փխբ․) լույսի՝ բոցի ևն ժապավենաձև փունջ ◆ Ծառերի արանքով լույսի շերտեր էին անցնում։ (Նար-Դոս)
8. (երկրբ․) նստվածքային ապարի հորիզոնական խավ՝ երկայնակի զանգված
9. (հնք․) երկրակեղևի մեջ գտնվող որևէ հանքի երկայնական զանգված, հանքաշերտ
10. գետնի մշակելի վերնաշերտը, հողաշերտ ◆ Վարելահողային շերտ:
11. (տպգր․), (հրտ․) կազմի գրքապանակի կողերի և աստառի միջի արանքը
12. (պաշտանվ․) տարածության մեջ երկայնակի ձգվող միատեսակ գոտի, նյութի, մարմնի և այլ առարկաների մաս, որը գտնվում է մյուս մասերի միջև
13. (երկրբ․) երկրաբանական մարմին, որն ունի հարթ ձև, հաստությունը բազմաթիվ անգամ փոքր է տարածման մակերեսից, ունի համասեռ հատկանիշներ և սահմանափակված է շատ թե քիչ զուգահհեռ մակերևույթներով՝ վերին առաստաղով և ներքին հատակով

Հոմանիշներ

1. խավ, երիզ, ծւպք, զոլ, ձուղ, պճեղ, շղարթ, ղունջ

Արտահայտություններ

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	շերտ(ը)	շերտեր(ը)
Սեռ.	շերտի	շերտերի
Տր.	շերտի(ն)	շերտերի(ն)
Հայց.	շերտ(ը)	շերտեր(ը)
Բաց.	շերտից	շերտերից
Գործ.	շերտով	շերտերով
Ներգ.	շերտում	շերտերում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ layer, ply, strip, slice, stria, bed, stratum գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Слой (ru) ‎(Sloj), пласт (ru) ‎(plast), Полоса (ru) ‎(Polosa), рубчик (ru) ‎(rubčik) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։
• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
• Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։