Հայերեն

Գոյական

վանկեր՝ շ(ը)ր•թունք

բերանը վերևից և ներքևից եզերող մաշկա-մկանային ծալքերից յուրաքանչյուրը, պռոշ (կզմխս․)
աքցանի, ունելիքի և նման գործիքների կեռ կամ սուր ծայրերը, որոնցով բռնում, ճնշում, կտրում են
ամանի, անոթի և այլնի եզր (սովորաբար դեպի դուրս ծռված) (փխբ․)
գետի, լճի և այլնի ափ, եզր, եզերք (փխբ․)
ծայր, պռունկ ◆ Քիչ մը ատեն ժայռի շրթունքին լռություն կտիրե։ Լևոն Շանթ
բերան ◆ Կարծես ինքը ճշմարտությունը խոսում էր նրա շրթունքներով: (Րաֆֆի)

շրթունք(ները) խածել, կծել - զայրույթ, հուզմունք արտահայտել կռահելով զարմանալ, հիանալ, շշմել, գլխի ընկնել

Բաղադրյալ բառեր
շրթանկյուն շրթեզր շրթերգեհոն շրթհարմոն շրթնաբորբ շրթնաթափ շրթնածաղիկ շրթնածաղկավոր շրթնակալ շրթնակատկային շրթնակոս շրթնահարմոն շրթնահերձ շրթնաձև շրթնաձուկ շրթնային շրթնայնանալ շրթնայնացած շրթնայնացնել շրթայնացվել շրթնայնացում շրթնայնություն շրթնաներկ շրթնապոմադ շրթնավոր շրթնավորել շրթնատ շրթնատակ շրթատամնային շրթնափոս շրթնաքսուք շրթնեղ շրթներկ շրթունքային

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ lip, mouth, verge ռուսերեն՝ губа (ru) ‎(guba)

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։