շրթունք
Հայերեն
Գոյական
.jpg)
- ՄՀԱ՝ [ʃɾtʰuŋkʰ]
վանկեր՝ շ(ը)ր•թունք
- բերանը վերևից և ներքևից եզերող մաշկա-մկանային ծալքերից յուրաքանչյուրը, պռոշ (կզմխս․)
- աքցանի, ունելիքի և նման գործիքների կեռ կամ սուր ծայրերը, որոնցով բռնում, ճնշում, կտրում են
- ամանի, անոթի և այլնի եզր (սովորաբար դեպի դուրս ծռված) (փխբ․)
- գետի, լճի և այլնի ափ, եզր, եզերք (փխբ․)
- ծայր, պռունկ ◆ Քիչ մը ատեն ժայռի շրթունքին լռություն կտիրե։ Լևոն Շանթ
- բերան ◆ Կարծես ինքը ճշմարտությունը խոսում էր նրա շրթունքներով: (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- պռոշ, շուրթ, մռութ (վարի), պռունկ, պռկունք, լև, լոշ, փչուկ, բռեջք
- տե՛ս եզր
Արտահայտություններ[խմբագրել]
շրթունք(ները) խածել, կծել - զայրույթ, հուզմունք արտահայտել կռահելով զարմանալ, հիանալ, շշմել, գլխի ընկնել
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։