որևէ տեղի՝ վայրի շրջապատող տարածությունը, շրջակա տարածություն ◆ Այժմ այրվում էին ամրոցի շրջապատի դարևոր ծառերը։(Րաֆֆի)
մարդկանց միջավայրը, որի հետ մեկը առնչություն ունի, մեկին շրջապատող՝ նրա հետ հարաբերություններ ունեցող մարդկանց շրջան՝ միջավայր ◆ Նա անողոք է շրջապատի և իր նկատմամբ։(Մամուլ)
որևէ բանով բնորոշվող՝ որևէ կարգի կապերով իրար հետ կապված մարդկանց խումբ, խավ, միջավայր, շրջան, շրջանակ ◆ Գողերի շրջապատ։
շրջապատող պայմանների ամբողջությունը, հասարակական՝ աշխարագրական՝ բնական պայմանների ամբողջությունը
շուրջ բոլորը պարփակող պատ, շրջապատնեշ, շրջապարիսպ ◆ (Գագիկը) կղզին չորս կողմից բուրգերով, աշտարակներով և թանձր շրջապատով ամրացնելուց հետո, նրան մի ահռելի բերդի ձև տվեց։(Րաֆֆի)
Ածական
շրջապատած, շրջապատված ◆ Թորոսիկ իշխան, շրջապատ պահել ապստամբներին մինչև առավոտ։Դերենիկ Դեմիրճյան
շրջապատող, շրջակա, շուրջ գտնվող ◆ Շրջապատ սարերը թույլ արձագանքում էին այդ ողբին։(Միքայել Մանվելյան)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
