ուխտագնաց

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [uχtɑɡˈnɑt͡sʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ուխ•տա•գ(ը)•նաց 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. ուխտի գնացող ◆ Այս հողի վրա, այս հողի համար ուխտագնաց եմ, և չեմ էլ հիշում, թե այդ որ դարից։ (Մամուլ)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. ուխտով, ուխտավորակն, ուխտական

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]