Դասական ուղղագրութեամբ՝ ուռ
վանկեր ՝ ուռ
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *or-s-, *or-n-` *er- «շարժել, բարձրացնել» արմատից. հմմտ. հունարեն άρσικος «կողով», նորվեգերեն run(n)e «ճյուղ, ընձյուղ»։
(բնստ․) խաղողի ողկուզաբեր ճյուղ, մատճառի բարակ դալար ճյուղ, ոստ (առավել, խաղողի, ուռենու և այլ)
ուռենի
տե՛ս գեղձի
տե՛ս արքադ
ծայրը սրած ձաղիկ, սեպ, երիթ մատ, բարունակ
ճյուղ, մածյա
տե՛ս ուռենի
տե՛ս գեղձի
տե՛ս արքադ , արֆատ
տե՛ս սեպ , երիթ
(բնստ․) դարբնի մեծ մուրճ, կռանքարուրագ
կոչնակի թակաղ
զանդի լեզվակ տե՛ս կռան , մուրծ
տե՛ս քարուրագ
տե՛ս թակաղ
տե՛ս լեզվակ
կովի՝ ոչխարի և այլնի ստինք, ծիծ, կուրծ
կուրծ, ծիծ, ստինք, նուռ (ժղ․)
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *or-s-, *or-n-` *er- «շարժել, բարձրացնել» արմատից. հմմտ. ուռ «ճյուղ, ընձյուղ» և ոռ ։
ուռուցք
գործվածքի զոլ
տե՛ս ուռուցք
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։ 
