Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ չա•րա•խոս

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

չարաբան, չարալեզու, չարաբերան, բամբասող, բամբասասեր, չարասաց, շոգմոգ, քսու, քսմոս, փասքուս, խժալեզու, օձալեզու, կոշտալեու, (հնց․)՝ չարահավակ, չարանվագ, սլաքալեզ, վատաբան, վատախոս, ընդերկնահաչ, դառնախոս՝ (գվռ․)՝շոլոֆիկ, ցրտախոսք, շան լեզու (գռհկ․)
զրպատիչ, զրպարտող, բանսարկու, ամբաստանիչ
տե՛ս զազրախոս, հայհոյախոս

Բաղադրյալ բառեր
չարախոսական չարախոսել չարախոսություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ злоязычник (ru) ‎(zlojazyčnik), злоязычный (ru) ‎(zlojazyčnyj), злоречивый (ru) ‎(zlorečivyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։