պահլավերեն
Արտաքին տեսք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɑhlɑvɛˈɾɛn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ պահլաւերէն
վանկեր՝ պահ•լա•վե•րեն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- սասանյաների և պարթևների դարաշրջանի պարսից գրական լեզուն, որ կոչվում է նաև միջին պարսկերեն
Ածական
- պահլավական լեզվով
- (լեզվբ․) այն անունով կոչվում է միջին պարսկերենը, որն ունի երկու ստորաբաժանում՝ հին պահլավերն կամ արշակունյան պարթևական պահլավերեն (մ. թ. ա. 250թ. մինչև մ. թ. ա., կոչվում է պարթևերեն), որը խոսվել է պարթև պարսկաստանի հյուսիս-արևպտյան մասում (հայերենը այս շրջանից ունի մեծ թվով փոխառություններ) և նոր պահլավերեն կամ ասանյան պահլավերեն (մ. թ. ա. 226. մինչև 642թ), որը խոսվել է սասանյան սինաստիայի դարաշրջանում պահլավերենը ավանդված է մի շարք արձանագրություններով և գրքերով
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։