Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պատ•կա•ռե•լի

Ստուգաբանություն

պատկառանք` ակնաձանք ազդող, ակնածելի, պատկառելու արժանի, պատկառանք ներշնչող ◆ Լուրջ, խոհուն, պատկառելի մարդ էր: (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Վրանի մուտքի առջև հայտնվեցին երեք պատկառելի ծերունիներ: (Րաֆֆի)
մեծ հեղինակություն՝ հարգանք վայելող, պատվավոր
պատշաճ, վայելուչ, վայել, համապատասխան ◆ Պատկառելի հարաբերություններ՝ վերաբերմունք։
հինավուրց, հնությամբ պատկառանք ազդող ◆ Նայում էի դեպի տանս և վեց դարերի պատկառելի սրբավայրը: (Րաֆֆի)
զգալի, խոշոր, մեծ, լուրջ, շատ ◆ Ներկայացրեց բավականին պատկառելի գումար։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Ձեր բազմաթիվ լինելու շնորհիվ դուք պատկառելի ուժ եք կազմում: (Մուրացան)
(հնց․) ամաչկոտ, ամոթխած

ակնածելի, մեծարելի, պատկառուն, պատկառոտ, պատկառավոր, պատկառական, ակնածական, մեծարական, պատկառազդու, պատկառու
կարևոր, լուրջ, (հզվդ․)՝ մեծալուրջ,
խոշոր, մեծ, շատ, զգալի (գումար)
տե՛ս պատշաճ

Բաղադրյալ բառեր
պատկառելիություն

պատկառանքի արժանի
անգլերեն՝ respectable, venerable, estimable գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ уважаемый (ru) ‎(uvažajemyj), почтённый (ru) ‎(počtjónnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

զգալի
անգլերեն՝ palpable, immense, sizable գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ внушительный (ru) ‎(vnušitelʹnyj), заметный (ru) ‎(zametnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

պատշաճ
անգլերեն՝ proper, correct գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ степенный (ru) ‎(stepennyj), солидный (ru) ‎(solidnyj), представительный (ru) ‎(predstavitelʹnyj), импозантный (ru) ‎(impozantnyj), величественный (ru) ‎(veličestvennyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

ամաչկոտ
անգլերեն՝ timid, shy, modest գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ стыдливый (ru) ‎(stydlivyj), стеснительный (ru) ‎(stesnitelʹnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։