Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պար•տա•դրել

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

որևէ բան պարտադիր կերպով կատարել ստիպել, հարկադրել, ստիպել
իբրև պարտավորություն պարտականություն դնել մեկի վրա, պաստվորներից
(փխբ․) պարտավորվածության զգացում առաջացնել, փոխատուցման վարձահատույց լինելու ձգտում առաջացնել ◆ ոսկին կպարդակի, ավելի եռանդ կա (Սուրեն Այվազյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ обязывать (ru) ‎(objazyvatʹ), обязать (ru) ‎(objazatʹ), заставлять (ru) ‎(zastavljatʹ), заставить (ru) ‎(zastavitʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։