Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պ(ը)•սա•կել

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

պսակադրել, պսակադրության արարողություն կատարել
ամուսնացնել
գլխին պսակ կամ պսակաձև զարդ դնել
մեկի գլխին պսակ դնել՝ ի նշան բարձր պարգևի՝ պատվավոր կոչում շնորհելու՝ հաղթանակի և այլն
որևԷ բանի վերևում լինել՝ գտնվել, մի բանի վերջավորությունը՝ գագաթը կազմել՝ պատել ◆ Հավերժական ձյունն Է պսակում ծեր Մասիսին։
(փխբ․) ավարտել, վերջացնել, եզրափակել, մի բանի վերջը լինել ◆ Դու հերոսի պես պսակեցիր քո վախճանը (Րաֆֆի)
(փխբ․) զարդարել, զարդ հանդիսանալ մի բանի համար՝ մի բանի վրա ◆ Արծաթ մազերն են պսակում նրա գլուխը։
(հնց․) թագադրել ◆ Դվինում թագավոր պսակեցին բազմահաղթ Աշոտին (Մուրացան)
(փխբ․) մեծարել, պատվել ◆ Բյուզանդիայում… արքայական թագով ու ծիրանիով պսակեցին նրան (Մուրացան)
պսակաձև հյուսել, պսակի ձև տալ ◆ Աղջիկը… հյուսերը պսակել էր գլխի շուրջը (Անահիտ Սահինյան)

պսակադրել, պսակազօծել (բնստ․), պսակ դնել, պսակ կապել
ամուսնացնել, կարգել (խսկց․) հարսանքել (հզվդ․), բախտավորել, (ժղ․) մարդու տալ, հարսանիքին ուտել, կարմր կապել, կանաչ-կարմիրը կապել, հուղի հանել, (գվռ․)
տե՛ս թագադրել
տե՛ս զարդարել
տե՛ս փառավորել
տե՛ս եզրափակել
տե՛ս մեծարել, պատվել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ marry, buckle, splice, wed, contract, intermarry գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ венчать (ru) ‎(venčatʹ), обвенчать (ru) ‎(obvenčatʹ), женить (ru) ‎(ženitʹ), выдавать (ru) ‎(vydavatʹ), выдать замуж (ru) ‎(vydatʹ zamuž), увенчивать (ru) ‎(uvenčivatʹ), увенчать (ru) ‎(uvenčatʹ), короновать (ru) ‎(koronovatʹ), венчать на царство (ru) ‎(venčatʹ na carstvo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։