պրովոկատոր

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [pɾɔvɔkɑˈtɔɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պ(ը)•րո•վո•կա•տոր 

Ստուգաբանություն

< провокатор < լատ․ provocator

Գոյական

1. պրովոկացիաների միջոցով գործող գաղտնի գործակալ
2. պրովոկացիաներ սարքող՝ առաջ բերող գործակալ
3. դավաճանական նպատակներով խռովություններ առաջացնող մարդ, խռովարկու
4. մատնիչ

Հոմանիշներ

1. տե՛ս սատրիչ, նենգարկու, խռովարկու
2. տե՛ս մատնիչ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
պրովոկատորական պրովոկատություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ провокатор (ru) ‎(provokator) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։