Թերևս կապ ունի հնդեվրոպական *sk՛i («թույլ փայլել, ստվեր») արմատի հետ, բայց հնչյունական հարաբերությունը պարզ չէ. համեմատության համար՝ հատկապես մի կողմից՝ հունարեն 0σκηνή (0skiní, «վրան, բեմ, սրահ»), մյուս կողմից՝ ռուսերեն сень (senʹ, «հովանի»), сени (seni, «սրահ, նախասենյակ»):
Գոյական
բնակարանի կամ շինության յուրաքանչյուր բաժանմունքը, որ մյուսներից բաժանված է պատերով (միջնորմներով) և ունի իր դուռը (դռները)՝ պատուհանները և այլն ◆ Այդ կոկիկ սենյակը տիկնոջ առանձնարանն էր:(Րաֆֆի)
հյուրանոցի համար ◆ Նա «Լոնդոն» հյուրանոցում բաց արեց Բազենյանի սենյակի դուռը և ներս մտավ:(Նար-Դոս)
հատուկ բաների հատկացված բաժանմունք հիմնարկություններում, կայարաններում և այլն ◆ Մոր և մանկան սենյակ:◆ Հանգստի սենյակ:◆ Խաղերի սենյակ :
(փխնն․) սենյակում հավաքված մարդիկ ◆ Սենյակը դարձյալ աղմկեց:
սենյակում նստած - շրջապատից կտրված, առանց նրա հետ շփվելու, մեկուսացած ◆ Սենյակում նստած չի կարելի գրել կյանքի մասին: («Սևան, պատմվածք պատմվածք գրելու մասին»)
