Հունարեն σύνθεσις բառից, որ նշանակում է «միացում, համադրում» (συν- նախածանցն ունի համատեղ գործելու, մասնակցության իմաստ և θέσις «դասավորում, տեղավորում, բաշխում, (տեղա)դրություն»։
Գոյական
գիտական հետազոտության մեթոդ, որը հիմնվում է երևույթը իր մասերի՝ բաղկացուցիչ տարրերի միասնության ու փոխադարձ կապի մեջ ուսումնասիրելու վրա, համադրություն
(փիլ․) հեգելյան իդեալիստական փիլիսոփայության մեջ՝ որևէ բանի զարգացման աստիճան, որն իր մեջ ամփոփում է զարգացման նախորդ աստիճանների միասնությունը և լուծում է նրանց ներքին հակասությունները
(քիմ․) պարզ նյութերի կամ տարրերի միացությամբ բարդ քիմիական նյութերի ստացումը
(փխբ․) միավորում, միասնացում, համադրություն ◆Ակամա հիշում ես Հովհ. Թումանյանի ասույթն այն մասին, որ գալիք բանաստեղծը ոչ մեզ նման կգրի, ոչ էլ պոլսահայ բանաստեղծների նման, կստեղծվի լեզուների և բարբառների մեծ սինթեզը: (Մամուլ)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
