Հայերեն

ՄՀԱ՝ [slɑkʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սլաք

վանկեր՝ ս(ը)•լաք

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *k՛u-l-` *k՛u- «սուր, սրածայր» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն çū-la- «նիզակ»։

Գոյական

մի ծայրը սուր կամ սուր ծայրակալով բարակ ձողիկ, որ չափիչ սարքերի թվատախտակի վրա իր առանցքի շուրջը պտտվելով ծառայում է որպես զանազան կարգի միավորների ցուցիչ ◆ Ժամացույցի՝ կողմնացույցի սլաք:
նետի՝ նիզակի ևն սրածայր մասը՝ սուր ծայրը։
նույնպիսի զենքերի ծայրակալ։
ռելսային ուղու հատուկ սարքավորում՝ շարժական կազմը մեկ գծից մյուսի վրա փոխադրելու համար
ուղղություն ցույց տալու նշան՝ ուղիղ գիծ, որի ծայրից ուղիղ անկյունով դեպի ետ են ուղղված երկու գծիկներ, սլաքաձև գծագրական նշան։
(փխբ․) սլաքի նման ուղղաձիգ գիծ՝ ուղի՝ տարածության շերտ ◆ Նայում է Աստաֆյանի ուղիղ սլաքին և փակում աչքերը։ (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) կծու՝ խայթող խոսք՝ արտահայտություն որևէ մեկի հասցեին ◆ Խոսելիս թեև անունը չէր տալիս, բայց սլաքն ամբողջապես ուղղված Էր նրա կողմը։
(փխբ․) խոցող՝ մարդու էության մեջ թափանցող և բուռն զգացմունքներ առաջացնող բան ◆ Հայացքիդ սլաքներով խոցեցիր հոգիս։
(փխբ․) առհասարակ՝ նուրբ շերտ կազմող ու սրածայր բաների նմանաբանական անվանում ◆ Թարթիչների՝ արեգակի սլաքներ:

Գոյական

(փխբ․) սլաքի նմանություն ունեցող, բարակ ու սուր ◆ Սլաք թարթիչներ։

Հոմանիշներ

ցուցասլաք
խաղիչ
մետ, լեզու
կարթ
ուղեցույց, սվինադաշույն, նետ

Արտահայտություններ

	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ի արտաքին հոլովում
Ուղղ.	սլաք(ը)	սլաքներ(ը)
Սեռ.	սլաքի	սլաքների
Տր.	սլաքի(ն)	սլաքների(ն)
Հայց.	սլաք(ը)	սլաքներ(ը)
Բաց.	սլաքից	սլաքներից
Գործ.	սլաքով	սլաքներով
Ներգ.	սլաքում	սլաքներում

Բաղադրյալ բառեր
կամարի սլաք, կամարասլաք վերելքի սլաք սլաքի ճկվածք

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ hand, hour hand, hourhand, hour, arrow, arrow pointer, arrow գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ стрелка (ru) ‎(strelka), стрела (ru) ‎(strela), наконечник (ru) ‎(nakonečnik), остриё (ru) ‎(ostrijó), наконечник (ru) ‎(nakonečnik), луч (ru) ‎(luč) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
Հ․ Լ․ Զաքարյան, Կետադրական բառարան․ Ուսումնական տեղեկատու, Երևան, «Զանգակ», 2013 — 240 էջ։