սողուն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [sɔˈʁun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ սո•ղուն 

Գոյական

1. (կենդբ.) սողացող կենդանիների դաս (օրինակ` կրիա, կոկորդիլոս, օձ, մողես)
2. (փխբ.) քծնող` շողոքորթ` ստորաքարշ անձ

Հոմանիշներ

1. սողունների դասին պատկանող կենդանի
2. (փխբ․) քծնող՝ ստորաքարշ մարդ
3. (փխբ․) կամազուրկ՝ ստրկամիտ՝ չնչին մարդ

Ածական

1. սողացող, սահող

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։