սովորական

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սովորական

վանկեր՝ սո•վո•րա•կան 

Կազմություն[խմբագրել]

Արմատ՝ սովոր, վերջածանց՝ -ական:

Ածական

  1. ընդհանրական բնույթ կրող, ընդհանրապես տեղի ունեցող՝ կատարվող, շատ տարածված՝ ընդունված ◆ Բազմակնությունը հայոց նախարարների մեջ սովորական բան էր։ (Րաֆֆի)
  2. մշտական բնույթ կրող, մշտական ◆ Մինիստրն ընդունում էր իր սովորական ժամին։ (Լև Տոլստոյ)
  3. սովորության վերածված, սովորություն դարձած ◆ Ամեն երեկո նրանք հավաքվում էին այդ խրճիթը՝ սովորական զրույցի։ ◆ Կուզեի, առանց մեր սովորական երեկոյան տեսակցությանը սպասելու, այսօր այս մասին խոսել քեզ հետ։ (Նար-Դոս)
  4. մեկին՝ մի բանի բնորոշ՝ հատուկ ◆ Ինչպես դա սովորական է դավադիրների և թշնամիների համար։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Տիկինը նստած էր յուր սովորական փափուկ գահավորակի վրա։ (Րաֆֆի)
  5. ոչնչով աչքի չընկնող, ոչ արտասովոր, ոչ արտակարգ, իր նմաններից առանձնապես չտարբերվող ◆ Այդ օրն էլ մի սովորական ամառային օր էր։ ◆ Իսկ գյուղում ապրող մնացած մարդիկ սովորական մարդիկ էին։ Հովհաննես Թումանյան
  6. պարզ, պարզունակ, հասարակ ◆ Թո՛ղ քո ճոռոմաբանություններն և գրիր սովորական լեզվով։
  7. ամենօրյա, առտնին ◆ Մենք սովորական հյուրեր չենք։ (Նաիրի Զարյան)
  8. (մրմն․) ներբանը դրվում է կրունկից գլորումով, իսկ հաջորդ քայլի համար հրումը կատարվում է թաթով

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. ավանդական, ընդհանրական, սովորակի (հզվդ․)
  2. մշտական
  3. ամենօրյա, առօրյա, առօրեական
  4. պարզ, հասարակ, պարզունակ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. սովորական աստղեր - (աստղգ․) աստղեր, որոնք հազարամյակների ընթացքում անփոփոխ են մնում
  2. սովորականի(ն) պես - սովորական կարգով՝ ձևով ◆ Լևոնը սովորականի պես քնից արթնացավ։ (Նաիրի Զարյան)
  3. ըստ սովորականին - ինչպես սովորաբար լինում է ◆ այդ օրը, ըստ սովորականին, հորից ու մորից վաղ էր վեր կացել Եվան։ (Նար-Դոս)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Կ․ Կ․ Բաբայան, Մարմնամարզական տերմինների տեղեկատու բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1985 — 184 էջ։