սպարապետ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [spɑɾɑˈpɛt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սպարապետ
վանկեր՝ (ը)ս•պա•րա•պետ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն՝ հին պարսկերեն *spāδapati, միջին պարսկերեն spāhpaδ, պարսկերեն sipāhpaδ:
Գոյական
- (պատմ․) պետության զորքերի ընդհանուր գերագույն հրամանատար
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | սպարապետ(ը) | սպարապետներ(ը) |
| Սեռ. | սպարապետի | սպարապետների |
| Տր. | սպարապետին | սպարապետներին |
| Հայց. | սպարապետի(ն) | սպարապետների(ն) |
| Բաց. | սպարապետից | սպարապետներից |
| Գործ. | սպարապետով | սպարապետներով |
| Ներգ. | (սպարապետում) | (սպարապետներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։